Słonina z dzika prasowana

Jeśli ktoś lubi smak "słoniny wojskowej" jaka serwowana była w olbrzymich puszkach i zwana słonina konserwową powinien pokusić się na wykonanie podobnej we własnym zakresie. W załączniku przedstawiam aktualnie wykonaną taką słoninę z dzika, który dzięki zbliżającej się zimie taka słoninę zbudował w swojej tuszy.

Słoninę odbieram tak, aby nie unikać mięsnych czerwonych fragmentów chudego mięsa, które później tworzą ciekawa mozaikę. Tnę na niewielkie, krótkie paski, solę (18 gram soli na kilogram masy), dodaję pieprz czarny mielony (czasami ostrą paprykę) i układam w szynko - warze wyłożonym folią spożywczą. Po dociśnięciu wkładam do naczynia z wodą i parzę w temperaturze do 70 stopni przez około godzinę. Gdy woda wystygnie wyjmuje szynkowar i dociskam na ile się da na ząbkach zacisku szynkowaru. Wstawiam do lodówki na co najmniej dobę. Po schłodzeniu wytrząsam słoninę z szynkowara. Tak sporządzona słonina idealnie nadaje się na dodatek do piwa (np. perełki) czy białej wódeczki. Dodatek w postaci kiszonego ogórka lub kiszonej kapusty (na surowo) jest tu mile widziany. Nie ma takiej ilości wódeczki jakiej nie można wypić pod tak przyrządzoną słoninkę z dzika.

---

Przepis stary jak świat ale warto przypomnieć: Słoninę mielimy na najdrobniejszym sitku, pakujemy w woreczki do żywności w niewielkich porcjach i do zamrażarki. Gdy przyjdzie ochota np. przed wyjazdem na polowanko odmrażamy jedną taką gałkę, kroimy cebulę w drobną kostkę (cebuli objetościowo tyle samo co mielonej słoniny), dodajemy sól, pieprz, ostrą i słodką paprykę i drobniutko posiekany czosnek. Wszystko mieszamy (najwygodniej przy pomocy łyżki w metalowej misce). Jest to wspaniałe smarowidło do czarnego razowego chleba i niezła zagryzka do wytrawnych mocnych nalewek. Najbardziej pasowała mi do tego orzechówka albo biała mocna, dobrze schłodzona wódeczka. W lesie można tego zjeść sporo i tyle samo albo więcej wypić.